Έπρεπε να συμβεί το τραγικό γεγονός και η απώλεια του αγαπητού Συναδέλφου, για να διαπιστωθεί η καθημερινή πίεση που βιώνουν οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, από τις «ορδές» των Εξαθλιωμένων.
Εξαθλιωμένοι διότι με την αδυναμία πρόσβασης στο Κοινωνικό Αγαθό της Ηλεκτρικής Ενέργειας δεν μιλάμε για φτώχεια, αλλά για την πλήρη Εξαθλίωση.
Καθημερινά, ένας μεγάλος αριθμός συνανθρώπων μας συνωστίζεται στα γραφεία μας περιμένοντας με τις ώρες, για να προβεί σε διακανονισμό του λογαριασμού του ηλεκτρικού ρεύματος.
Καθημερινά οι συνάδελφοι στους διακανονισμούς, βιώνουν μια έντονη Ψυχολογική πίεση αντιμετωπίζοντας καθημερινά δράματα με πρωταγωνιστές ανθρώπους της διπλανής πόρτας.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να επιβαρύνεται η σωματική υγεία των συναδέλφων και να απειλούνται από Καρδιαγγειακά νοσήματα.
Σαν το τελευταίο γεγονός που έζησε η οικογένεια της ΔΕΗ με το χαμό του πολυαγαπημένου μας συναδέλφου είναι μια θλιβερή απόδειξη των όσων προαναφέραμε. Ο Παναγιώτης είναι βέβαιο ότι θα μας λείψει.
Πολλοί περισσότερο όμως στη φυσική του οικογένεια που καλείται σήμερα, χωρίς δυστυχώς εισόδημα, να καλύψει τις καθημερινές της ανάγκες.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα και η εξέλιξη.
Διότι δυστυχώς ο άτυχος συνάδελφος, δεν πρόλαβε, όπως έπραξε ο προηγούμενος, να δώσει την παραίτησή του από την θέση.
Δεν άντεξε στην καθημερινή πίεση και στον όγκο εργασίας που του είχε ανατεθεί. Πιθανόν να ένοιωσε ψυχικά άσχημα και για το επεισόδιο που διαδραματίστηκε το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη στάση της ΔΕΗ.
Επιτέλους μην πυροβολείτε τους Εργαζόμενους. Είναι κι’ αυτοί θύματα της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε.
Από καλύτερη θέση ίσως. Αλλά με τις ίδιες δυσκολίες που βιώνει η κοινωνία και ο καθένας μας.