Αθήνα, 13 Οκτωβρίου 2009

Σε πρόσφατο άρθρο του (Καθημερινή 20/09/09) ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ κ. Τ. Αθανασόπουλος διατύπωσε το επιχειρηματικό του credo όσον αφορά στο ρόλο της ΔΕΗ για την «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στη χώρα».

Μελετώντας προσεκτικά το άρθρο του κ. Τ. Αθανασόπουλου, διαπιστώνει κανείς ότι η ΔΕΗ ούτε λίγο ούτε πολύ ευθύνεται για πολλές από τις κακοδαιμονίες της ελληνικής οικονομίας, αν όχι ολόκληρης της χώρας. Ταυτόχρονα, μέσα από μια σειρά ιδιότυπων, θα λέγαμε, και αυθαίρετων συλλογισμών, ο συγγραφέας του άρθρου καταλήγει σε ορισμένα συμπεράσματα, τα οποία πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα.

Ας ξεκινήσουμε όμως κι εμείς, από μία παραδοχή που κάνει ο κ. Τ. Αθανασόπουλος στο άρθρο του. Στόχος και καθήκον της ΔΕΗ είναι: «πρώτον, η ασφάλεια εφοδιασμού σε ηλεκτρική ισχύ και ενέργεια, δεύτερον, η παροχή υπηρεσιών υψηλής ποιότητας σε ανταγωνιστικές τιμές σε βάθος χρόνου, και τρίτον, ο σεβασμός στο περιβάλλον». Ο συγγραφέας του άρθρου, προκειμένου να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του θεωρεί πως η επιτυχία της ΔΕΗ συναρτάται με «την καινοτομία, την δυνατότητα προσαρμογής των εργασιακών σχέσεων και την επιχειρηματικότητα» και ως εκ τούτου προτείνει, «είναι απαραίτητο να προχωρήσει για τους νέο – προσλαμβανόμενους η άρση των στρεβλώσεων και αγκυλώσεων ως προς το εργασιακό καθεστώς, τις εργασιακές σχέσεις και πρακτικές και να πραγματοποιηθεί προσαρμογή σε ένα καθεστώς όρων εργασίας ανάλογο με αυτό που ισχύει σε ολόκληρη την αγορά εργασίας εν γένει και ειδικότερα στις εταιρείες με τις οποίες η ΔΕΗ θα ανταγωνίζεται εφεξής».

Είναι προφανές ότι θεωρεί πως η ΔΕΗ θα πρέπει να λησμονήσει την ιστορία της, την προσφορά της, αλλά και να διαγράψει με μια μονοκοντυλιά όλους τους αγώνες των εργαζομένων και τις κατακτήσεις τους, στο όνομα «της προσαρμογής». Επιπλέον, θεωρεί τους εργαζόμενους σε αυτή «βαρίδια» στην ανάπτυξη της, αλλά τους θυμάται μόνο όταν πρόκειται με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, πολλές φορές, κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες να διασφαλίσουν την ασφάλεια και την επάρκεια της τροφοδοσίας με ηλεκτρική ενέργεια στο σύνολο των κατοίκων της χώρας.

Ξεχνά φαίνεται ότι οι ΕΛΛΗΝΕΣ εργαζόμενοι κατέχουν εξέχουσα θέση για την συμμετοχή τους στην αύξηση της παραγωγικότητας, αλλά δυστυχώς  αμείβονται στο 70% του μέσου κοινοτικού όρου. Είναι προφανές και όπως προδήλως διαφαίνεται ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, αν και διαθέτει Ακαδημαϊκή εμπειρία, επιθυμεί να εισάγει ένα εργασιακό μεσαίωνα για τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ, λες και ήρθε χθες και δεν διδάχτηκε τίποτα από την αταλάντευτη στάση τους, τη δράση τους και γενικότερα τους αγώνες του Σ.Κ στη ΔΕΗ.      

Πέρα όμως από αυτά, ας δούμε τι έκανε ο κ. Τ. Αθανασόπουλος και οι ακριβοπληρωμένοι του «σύμβουλοι» τα χρόνια που διοικούν την ΔΕΗ.

Στο όνομα της ανάπτυξης παρουσίασαν ένα «επιχειρηματικό σχέδιο ανάπτυξης» το οποίο οι ίδιοι απαξίωσαν με τις συνεχόμενες αβελτηρίες τους ως προς την υλοποίηση του πιο σημαντικού του τμήματος και, φυσικά, αναφερόμαστε στην αντικατάσταση των παλιών μονάδων με νέες σύγχρονες, αντιρρυπαντικής τεχνολογίας συνολικής ισχύος 1800 MW. Ως προς το ζήτημα αυτό είναι μνημειώδης η συμπεριφορά τους και επιζήμια για την ΔΕΗ, αφού με τις συνεχείς αναβολές, την οδηγούν σε δυσχερή θέση ως προς τους ανταγωνιστές της. Δηλαδή, πέντε χρόνια η ΔΕΗ δεν προσέθεσε ούτε ένα MW, ενώ την ίδια ώρα οι ανταγωνιστές τους κατασκευάζουν δικές τους 3.200 MW μονάδες παραγωγής Ηλεκτρικής ενέργειας. Και επιπλέον, η πρόνοια για την προστασία του περιβάλλοντος παραμένει κενό γράμμα και ευχολόγια.

Το επιχείρημα περί «προσφοράς ανταγωνιστικών τιμών σε βάθος χρόνου» δεν αντέχει στην παραμικρή κριτική, αν λάβουμε υπόψη μας τις αυξήσεις ύψους 24% τα τελευταία δύο χρόνια, οι οποίες δεν ήταν τίποτα άλλο παρά «επιδότηση των ιδιωτικών συμφερόντων», αφού ο κ. Τ. Αθανασόπουλος και οι συν αυτώ διοίκηση δεν έκαναν τίποτα για να αλλάξει ο ληστρικός τρόπος υπολογισμού της Οριακής Τιμής του Συστήματος που καθόρισε η ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης μαζί με την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και αποτελεί ένα ακόμη «δωράκι» στους ημέτερους «ιδιώτες επενδυτές». Το ίδιο, βεβαίως κάνουν τώρα με την φυγή των μεγάλων πελατών σε ιδιώτες προμηθευτές ρεύματος με αποτέλεσμα η ΔΕΗ να χάνει τεράστια  έσοδα τα οποία δυστυχώς είναι πιθανόν να την οδηγήσουν και πάλι σε ζημιές.    

Αναφορικά με την «παροχή υπηρεσιών υψηλής αξίας» αρκεί και μόνο να θυμίσουμε στον κ. Τ. Αθανασόπουλο ότι με δικές του αποφάσεις η ΔΕΗ προχώρησε στο κλείσιμο εκατό πρακτορείων σε όλη την Ελλάδα, – ακόμη και σε ακριτικές περιοχές όπως ΝΗΣΙΑ –  προκαλώντας άπειρα προβλήματα σε σχέση με την εξυπηρέτηση των καταναλωτών  αλλά και απαξιώνοντας το ίδιο το προσωπικό της ΔΕΗ. Στην προκειμένη περίπτωση ξεσηκώθηκαν οι τοπικές κοινωνίες, ανατρέποντας σε πολλές περιπτώσεις, τις αποφάσεις αυτές, αλλά η «προσπάθεια εκσυγχρονισμού των υπηρεσιών της ΔΕΗ» έτσι όπως την αντιλαμβάνεται η σημερινή διοίκηση της συνεχίζεται με άγνωστα μέχρι στιγμής αποτελέσματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα μεγάλο κομμάτι των υπηρεσιών της ΔΕΗ παραδίδεται σταδιακά σε ιδιώτες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών για τους καταναλωτές.

Εκεί όμως που η υποκρισία περισσεύει είναι οι αναφορές του κ. Τ. Αθανασόπουλου στους εργαζόμενους της ΔΕΗ. Τα τελευταία 2.5 χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων ο κ. Τ. Αθανασόπουλος «διοικεί» την ΔΕΗ γίναμε μάρτυρες πρόσληψης μιας στρατιάς ακριβοπληρωμένων συμβούλων με μηδενική προσφορά στην ΔΕΗ. Ταυτόχρονα είδαμε την αυθαίρετη και επιζήμια προσπάθεια απαξίωσης του έμψυχου δυναμικού της ΔΕΗ – καταστρέφοντας κάθε έννοια τεχνογνωσίας – με καρατομήσεις μη αρεστών διευθυντικών στελεχών, την προσπάθεια καθιέρωσης ενός διαβλητού συστήματος αξιολόγησης των εργαζομένων, την δημιουργία μιας «παραδιοίκησης» η οποία προσπαθούσε να υπονομεύει και να ανατρέπει αποφάσεις του Δ.Σ. στο οποίο οι εκπρόσωποι των εργαζομένων δίνουν καθημερινή μάχη για την προστασία των εργαζομένων και της επιχείρησης. Δεν θα πρέπει, παράλληλα, να λησμονήσουμε τα περιβόητα «Σχέδια αναδιοργάνωσης» της ΔΕΗ με το προτεινόμενο «σπάσιμο» της σε επτά μικρότερες εταιρείες, ώστε να είναι πιο «βολικές» στον ανταγωνισμό και εύκολη λεία εκ του ασφαλούς  μάλιστα στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στην πρόταση του κ. Τ. Αθανασόπουλου ως προς τον «μετασχηματισμό … στα συστήματα λήψης αποφάσεων, διοίκησης και απόδοσης», ο οποίος, ηλίου φαεινότερο, αναφέρεται στην άνευ ελέγχου και κριτικής άσκηση διοίκησης, διότι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στο ΔΣ. προφανώς, εμποδίζουν τον «εκσυγχρονισμό» της ΔΕΗ, σύμφωνα με τα οράματα του συγγραφέα.

Το συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι στην μεγαλύτερη ελληνική επιχείρηση έχουν κατ' επανάληψη καταγγείλει τις αυθαιρεσίες, τις αστοχίες και τις λανθασμένες αποφάσεις της διοίκησης του κ. Τ. Αθανασόπουλου. Με δυναμικές κινητοποιήσεις, με απεργίες και συνεχή ενημέρωση του κοινού μέσω συνεντεύξεων τύπου, έχουν κατορθώσει να αναστείλουν την εφαρμογή των επιζήμιων όχι μόνο για την ΔΕΗ αλλά και για την ελληνική κοινωνία, αποφάσεων της διοίκησης της ΔΕΗ. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, την υποχρέωσαν να λάβει αποφάσεις επωφελείς για την επιχείρηση αλλά και τις τοπικές κοινωνίες, όπως ανάγλυφα παρουσιάζει το παράδειγμα για την κατασκευή της νέας μονάδας στη Μεγαλόπολη.

Την ίδια τακτική σκοπεύουν να ακολουθήσουν και στο μέλλον οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ. Δεν θα επιτρέψουν την απαξίωσή της. Δεν θα την αφήσουν έρμαιο στα χέρια των ακριβοπληρωμένων «μαθητευόμενων μάγων – συμβούλων» του κ. Τάκη Αθανασόπουλου. Θα αγωνιστούν για μια ΔΕΗ δημόσια, καθετοποιημένη και ενιαία. Θα αγωνιστούν για την αναγνώριση της προσφοράς τους. Θα αγωνιστούν για ηλεκτρικό ρεύμα φτηνό για τον έλληνα καταναλωτή. Θα αγωνιστούν για το παρόν και το μέλλον της ΔΕΗ.

Γιατί εδώ και 60, περίπου, χρόνια η ΔΕΗ είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Γιατί η ΔΕΗ ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη ελληνική επιχείρηση. Γιατί η ΔΕΗ είναι η εγγύηση για την ασφάλεια και την επάρκεια τροφοδοσίας με ηλεκτρική ενέργεια της χώρας. Γιατί σε αυτή την οικονομική κρίση είναι  ίσως η μόνη που μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου με την δημιουργία νέων μονάδων φιλικές στο περιβάλλον.

Τέλος όσον αφορά τις παρωχημένες νεοφιλελεύθερές απόψεις του κ. Τ. Αθανασόπουλου σε σχέση με τις εργασιακές σχέσεις στη ΔΕΗ, αποτελούν με βεβαιότητα σήμερα φληναφήματα, πρόκειται για ιδεοληψίες και γενικόλογες απαξίες, αφού διεθνώς τέτοια δόγματα καταπίπτουν συνεχώς με αποτέλεσμα να μας θυμίζει το γνωστό ¨μόδα που ξεπεράστηκε και όμως κάποιοι επιμένουν¨